ابوذیات جمیله من الشاعر سعد محمد حسن البهادلی
لحوك بثوب حسنك و انسجنه
بجهنم حبك ارضه و انسه جنه
انحبسنه بقفص عينك و انسجنه
و تحط رمشك كلبجات بأديــــــه
فره ما غنتب اعله الجهب والجاه
وكانون المراجل غيض وجّاه
أبد ما دورت عالمال والجاه
الجاه اعتازني ودوّر عليّه
+ نوشته شده در جمعه دوازدهم خرداد ۱۳۹۱ ساعت 13:33 توسط معنی
|
لا تلمنی فی هواها انا لا اهوی سواها